بررسی تغییرات وزن، مقاومت انسولین، حداکثر اکسیژن مصرفی و برخی عامل های فیزیولوژیک نوجوانان نسبتاًچاق در پاسخ به یک دوره تمرین استقامتی

هدف از این پژوهشبررسی تأثیر 8 هفته تمرین استقامتی تناوبی بر تغییرات وزن بدن،مقاومت انسولین، حداکثر اکسیژن مصرفی و برخی عامل های فیزیولوژیک در نوجوانان نسبتاً چاق است. به همین منظور 36 نوجوان پسر چاق و دارای اضافه وزن (با میانگین سن: 13/1±98/16، وزن: 22/11±11/90و شاخص تودۀ بدنی: 31/2±16/29)از بین افراد واجد شرایط به طور تصادفی ساده انتخاب شدند. آزمودنی به طور تصادفی به دو گروه تجربی(18 نفر) و گواه(18 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی به مدت 8 هفته، 4 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 40دقیقه به فعالیت تناوبی استقامتی فزاینده طناب زنیپرداختند. وزن، حداکثر اکسیژن مصرفی و نمونه های خونی قبل و پس از 8 هفته تمرین، برای ارزیابی مقادیر نیمرخ چربی و مقاومت انسولین گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری آزمون تی مستقل و تی وابسته استفاده شد. نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین استقامتی فزاینده، ضمن افزایش معنی دار حداکثر اکسیژن مصرفی،موجب کاهش مقاومت انسولین، درصد چربی بدن، وزن، نمایۀ توده بدن، دور کمر و تری گلیسرید پلاسما شد05/0p≤. بنابراین 8 هفته فعالیت استقامتی تناوبی بر تری گلیسرید پلاسما، درصد چربی بدن، نمایۀ تودۀ بدن، چاقی مرکزی، مقاومت انسولین و vo2maxنوجوانان دارای اضافه وزن و چاق تأثیر مثبت داشت و بر برخی دیگر بی تأثیر بود.